โรคฝีดาษวานร
Monkeypox
โรคที่เกิดจากเชื้อไวรัส จากตระกูลฝีดาษ
🦠การติดต่อ
- จากสัตว์สู่คน แหล่งนำโรคจะอยู่ในสัตว์ตระกูลฟันแทะ หนู กระรอก และกลุ่มของลิงทุกสายพันธุ์ พบส่วนมากในแอฟริกากลางและตะวันตก ผ่านทางการสัมผัสเลือด สารคัดหลั่ง หรือบาดแผลของสัตว์ที่ติดเชื้อ รวมถึงการบริโภคเนื้อสัตว์ติดเชื้อที่ปรุงไม่สุก
- จากคนสู่คน ผ่านทางการสัมผัสสารคัดหลั่ง รอยโรค หรือใช้สิ่งของร่วมกับผู้ติดเชื้อ ส่วนการผ่านทางละอองฝอยจากการหายใจเกิดจาก การสัมผัสใกล้ชิดเป็นเวลานาน
⚠️ระยะฟักตัว🧫หลังจากได้รับเชื้อผู้ป่วยจะเริ่มมีอาการภายในเวลา 5-21 วัน⚠️
🦠อาการ
ระยะที่ 1
อาการจะเหมือนกับการติดเชื้อฝีดาษอื่น ๆ เช่น มีไข้ ปวดกล้ามเนื้อ อ่อนเพลีย และมีต่อมน้ำเหลืองโต
ระยะที่ 2
เริ่มมีผื่นขึ้น 1-3 วัน จากอาการระยะแรก (ทั้งผื่นราบ/ผื่นนูน) และอาจจะมีหนองด้านในของผื่น
🦠ประวัติเสี่ยงเพิ่มเติมที่เชื่อมโยงทางระบาดวิทยา ภายใน 21 วัน
1.มีประวัติเดินทางมาจาก หรืออาศัยอยู่ในประเทศที่มีโรคฝีดาษวานรเป็นโรคประจำถิ่น หรือ มีรายงานการระบาดของโรคฝีดาษวานรในประเทศ (local transmission)
2.สัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยที่มีผื่นคล้ายโรคฝีดาษวานร หรือ ผู้ป่วยโรคฝีดาษวานร
3.สัมผัสกับสัตว์พาหะตระกูลฟันแทะ ลิง และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กที่นำเข้ามาจากประเทศ ทวีปแอฟริกา เช่น กระรอก หมูป่า และลิง
💉การป้องกัน
1.ทำความสะอาดมือด้วยน้ำหรือเจลแอลกอฮอล์บ่อยๆ
2.สวมหน้ากากอนามัย ในสถานที่สาธารณะ
3.รับประทานอาหารปรุงสุก
4.ไม่ใช้ของส่วนตัวร่วมกับผู้อื่น
5.หลีกเลี่ยงการสัมผัสผู้ป่วยที่มีอาการหรือมีความเสี่ยงสูงเป็นโรคฝีดาษวานร
6.หลีกเลี่ยงการสัมผัสใกล้ชิดสัตว์ฟันแทะหรือลิงที่มี นำเข้ามาจากประเทศทวีปแอฟริกาอาการ
